การศึกษาดาราศาสตร์ยุคปัจจุบัน

การศึกษาดาราศาสตร์ยุคปัจจุบัน

เอ็ดมันด์ แฮลลีย์ ( ค.ศ. 1656 -1742) ผู้ศึกษาดาวหางแฮลลี่ย์และพิสูจน์ว่าดาวหางคือสมาชิกหนึ่งในระบบสุริยะ ที่โคจรรอบดวงอาทิตย์และมีพฤติกรรมเป็นไปตามกฏของแรงโน้มถ่วง เช่นเดียวกับ ดาวเคราะห์ทั้งหลาย และได้เสนอผลการศึกษาเกี่ยวกับดาวหางดวงหนึ่งที่มาให้โลกเห็นทุก ๆ ประมาณ 75 ปี

ดาวหางแฮลลีย์ (Halley) ดาวหางซึ่ง เอ็ดมันด์ แฮลลีย์ ค้นพบ

  อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ ( ค.ศ.1879 - 1955) ผู้ปฏิวัติความคิดเดิมและนำวิทยาศาสตร ์เข้าสู่ยุคอะตอม โดยเสนอว่า แสงเดินทางเป็นเส้นโค้งในอวกาศ และเชื่อว่าทุกสิ่งในเอกภพมีการเคลื่อนที่ ไม่มีสิ่งใดอยู่นิ่งโดยสัมบูรณ์ การเคลื่อนที่ และเวลา จึงเป็นสิ่งสัมพันธ์ที่ยังคงความลึกลับอยู่จนบัดนี้ ผู้คิดค้นสูตรแห่งจักรวาล หรือ E = mc2 เมื่อเนื้อสาร m กลายเป็นพลังงาน E และ c คืออัตราเร็วของแสงส่วางในอวกาศ ที่มีค่าคงที่ทุกหนแห่งในเอกภพ

สมการที่โด่งดังที่สุดของ  อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ (E=mc2)

เเผนที่เเสดงตำเเหน่งที่หลง เหลือจากการระเบิดครั้งใหญ่ (Big Bang) โดยเเสดงให้เห็นคลื่นความร้อน กำลังเคลื่อนที่ห่างออกไป ซึ่งเป็นการยืนยันทฤษฎีว่าด้วยเอกภพขยายตัว

สตีเฟน ฮอร์กิน (ค.ศ.1942 - ปัจจุบัน) นักวิทยาศาสตร์แห่งคริสต์ศตวรรษที่ 20 ผู้นำทฤษฎีพื้นฐานของนักวิทยาศาสตร์รุ่นก่อนมาอธิบายความเป็นไปในจักรวาล เช่น นำทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไป ร่วมกับหลักกลศาสตร์ควอนตัม ของไอน์สไตน์ อธิบายถึงจุดเริ่มต้นของการระเบิดใหญ่ (Big Bang) และวาระสุดท้ายของหลุมดำ (Black Hole)

ภาพจำลองหลุมดำ (Black Hole)